زیباترین آرایش برای لبان تو؛ راستگویی

برای صدای تو؛ دعا به درگاه خداوند

برای چشمان تو؛ رحم و شفقت

برای دستان تو؛ بخشش

برای فکر تو؛ اعتماد

برای قلب تو؛ عشق

و برای زندگی تو؛ دوستی هاست

روز مرگم.هر که شیون کند از دور و برم دور کنید

همه را مست و خراب از می انگور کنید

مزد غسال مرا سیر شرابش بدهید

مست مست از همه جا.حال خرابش بدهید

بر مزارم مگذارید بیاید واعظ

پیر میخانه بخواند غزلی از حافظ

جای تلقین به بالای سرم دف بزنید

شاهدی رقص کند جمله شما کف بزنید

روز مرگم وسط سینه من چاک زنید

اندرون دل من یک قلم تاک زنید

روی قبرم بنویسید وفادار برفت

آن جگر سوخته.خسته از این دار برفت.

اگه یک روزی بغض گلو تو فشرد بهت قول نمی دم بخندونمت اما می تونم باهات گریه  

کنم

اگه یک روزی نخواستی به حرفهای کسی گوش بدی بهم بگو قول می دم ساکت باشم

اگه یک روزی خواستی بری حتما خبرم کن قول می دم ازت نخوام بمونی ولی ازت

 می خوام زود بر گردی

اگه یک روزی سراغمو گرفتی و ازم خبری نشد سری بهم بزن احتمالا بهت احتیاج دارم

اگه یک روزی رفتی و برنگشتی بهت قول نمی دم منتظرت می مونم اما ازت یک

خواهش دارم وقتی اومدی یک شاخه گل روی قبرم بزاری

_{^{اگر مانده بودی}}

                                               _{^{تورا تا به عرش خدا میرساندم}}

                             _{^{اگر مانده بودی}} 

                                              _{^{تورا تا دل قصه ها می كشاندم}}

                             _{^{اگر با تو بودم}}

                                                   _{^{به شبهای غربت که تنها نبودم}}

                            _{^{اگرمانده بودی}}

                                                  _{^{زتو مینوشتم تورا می سرودم}}

_{^{مانده بودی اگر نازنینم             زندگی رنگ و بوی دگر داشت}}

_{^{این شب سرد و غمگین             با وجود تو رنگ سحر داشت}}

_{^{با تو این مرغك پر شكسته         مانده بودی اگر بال و پر داشت}}

_{^{با تو بیمی نبودش زطوفان         مانده بودی اگر همسفر داشت}}

_{^{با تو و عشق تو زنده بودم               بعد تو من خودم هم نبودم}}

_{^{بهترین شعر هستی رو با تو              مانده بودی اگر می سرودم}}

_{^{خرمنم را به آتش كشیدی                 سوختم من ندیدی ندیدی}}

_{^{مرگ دل آرزویت اگر بود                       مانده بودی اگر میشنیدی}}

_{^{با تو دریا پر از دیدنی بود                شب ستاره گلی چیدنی بود}}

_{^{خاك تن شسته در موج باران                 در كنار تو بوسیدنی بود}}

_{^{بعد تو خشم دریا و ساحل                بعد تو پای من مانده در گل}}

_{^{مانده بودی اگر موج دریا                      تا ابد هم پر از دیدنی بود}}

وقتی که گریه کردیم گفتن بچه است................. وقتی که خندیدیم گفتن دیونه است.................. وقتی که جدی بودیم گفتن مغروره............................. وقتی که شوخی کردیم گفتن سنگین باش............................. وقتی که حرف زدیم گفتن پر حرفه................................................... وقتی که ساکت شدیم گفتن عاشقه................................................... حالا ام که عاشقیم می گن گناه

          چه غریبونه شکستم

دل به این غریبه های تنها نبستم

پر کشیدم به آسمونا

تا شاید پیدا کنم راه تو رو تو کهکشونا

گشتم و صدات زدم

دل به هر دریای بی پهنا زدم

خداحافظ همین حالا ،همین حالا که من تنهام

خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام

خداحافظ ،کمی غمگین به یاد اون همه تردید

به یاد آسمونی که منو از چشم تو می دید

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده ا ست

نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده است

خداحافظ واسه اینکه نبندیم دل به رویاها

خداحافظ تا بدونیم بی تو با تو ، همینه رسم این دنیا

خداحافظ ، خداحافظ ، خداحافظ همین حالا......

آه ای دل غمگین که به این روز فکندت ؟

فریاد که از یاد برفت آن همه پندت

ای مرغک سرگشته کدامین هوس آموز

بی بال و پرت دید و چنین بست به بندت

آه ای دل دیوانه هزار بار نگفتم

با سنگدلان یار مشو میشکنندت

     شكستم

درپشت معصومیتی ترك خورده

ودیدم

آنها كه احساس مرا دار میی زدند

مدال افتخار گرفتند

من محكوم شدم به واژه های تلخ

اشكم شدتنها عزادار

قلبم تنها تسلی

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت

پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت

یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را

بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت

من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت

خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت

تا از خیال گنگ رهایی رها شوم

بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت

شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق

مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت

تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم

رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت

دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم

ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم

چو گلدان خالی لب پنجره

پر از خاطرات ترک‌خورده‌ایم

اگر داغ دل بود، ما دیده‌ایم

اگر خون دل بود، ما خورده‌ایم

اگر دل دلیل است، آورده‌ایم

اگر داغ شرط است، ما برده‌ایم

اگر دشنۀ دشمنان، گردنیم

اگر خنجر دوستان، گُرده‌ایم

گواهی بخواهید، اینک گواه

همین زخم‌هایی که نشمرده‌ایم

دلی سر بلند و سری سر به زیر

از این دست عمری به سر برده‌ایم

یک لحظه خودم را در کوچه ای پاییز زده دیدم
یک عمر عاشق پاییز شدم
فصل طلایی من ، زیباترین فصل سال در برابر چشمهای من
در این کوچه باغ پاییزی ،اگر بی احساس هم باشی ، این فصل رویایی تو را به اوج احساس خواهد برد
حالا من هستم و قلب پر احساسم و یک دنیا برگهای طلایی
از آسمان می بارد برگ ، بر روی زمین ریخته یک دریای برگ
دنیا میدرخشد در پادشاه فصلهای سال
آسمان طلایی است ، وای که غروب پاییز چه رویای زیباییست
خورشید میدرخشد در لا به لای برگهای طلایی و میدرخشند درختان مثل جواهری در قلب پاییزی دنیا
دلم میخواهد غرق شوم در دریای برگهایی که بر روی زمین ریخته،
در زیر این دریا ، به خواب میروم مثل یک رویا
خواب پاییزی من ،صدای خش خش برگها، چه عاشقانه است درد دل برگهای خشکیده با هم
دلم میخواهد این کوچه باغ پاییز زده که در آن قدم گذاشته ام بی پایان باشد، آنگاه که قرار است به پایان آن برسم از دنیا وداع گفته باشم ، تا تنها پاییز را ببینم ، دیگر نمیخواهم رهگذری را ببینم که بر روی برگها پا میگذارد و قدر پاییز را نمیداند
ببین که پاییز چه فصل زیباییست ، کشیدن تصویر پاییز حتی در توان یک نقاش ماهر هم نیست

                       پیش بیا ! پیش بیا ! پیشتر!

تا که بگویم غم دل بیشتر

دوست‌ترت دارم از هرچه دوست

ای تو به من از خود من خویشتر

دوست تر از آنکه بگویم چقدر

بیشتر از بیشتر از بیشتر

داغ تو را از همه داراترم

درد تو را از همه درویشتر

هیچ نریزد بجز از نام تو

بر رگ من گر بزنی نیشتر

فوت و فن عشق به شعرم ببخش

تا نشود قافیه اندیشتر

                            به تو رسیدم
هنگامی که خندیدی
همیشه مهربانی تو در اندیشه من جاریست
من از اندیشیدن به تو خوشحالم
و
از دوست داشتنت به خود می بالم
سرشارم از تمنای احساس عاشقی دستانت
و
خروشانم به سمت لحظات خوب به تو اندیشیدن
فردا زندگی آسان خواهد بود
تو خواهی خندید.
از وقتی خندیدی می خواهم بیشتر به دوست داشتنت بیندیشم
میخواهم برای با تو بودن بهانه بیشتری داشته باشم
میخواهم سهم بیشتری از اندیشه هایم را با تو قسمت کنم
میخواهم قدم های بیشتری با تو بردارم

.

                           صدای نفسهایش را می شنوی؟

                           به گمانم تندتر شده.....

              انگاری كه مادری در انتظار تولد كودكش بی تابی می كند.....

                          تندتر.....تندتر....تندتر....

                   مادر طبیعت در انتظار تولد بهارش است......

                                 زمان زیادی نمانده......

                     می توان از هم اكنون صدای شیرینش را شنید.....

                  می توان بویید.....

                                         و می توان دید.....

                       امشب موعد تولدی دیگر است.....

                                ای كاش من و تو نیز لباسی نو به تن كنیم.....

                      با شمیمی تازه تر ..... رایحه ای دلنشین تر....

                                      و......

                      روحی كه آماده كندن است از هر چه كهنگی و به جا مانده در پشت سر...

                           آری لحظه پرواز نزدیك است.....

                     صدای دهل را نمی شنوی....

                                              آماده شو....