می روی
تا قدر نبودنت در میان غبار بودن های بی فرجام
بیشتر لمس شود
می روی
تا نگاهی دوباره لرزان ندینت شود
وصدایی
مشتاق حنجره های نگفته ات
سفر کن
شاید این فرضیه روزی قانون شد
دوری و دوستی!!!!!!!
تاریخ: 28 / 2 / 1390برچسب:شعر سفر,
ارسال توسط ★ --❤رحمت الله❤--★
آخرین مطالب